kepenkleri kapanmış
zihnimin
bir bir
açmaya çalıştığım

tozlanmış
eskimiş
kararmış
düşünlerim

koşup oynayacakken
fikirler
tutsak kalmış

doğrular çizilmiş
aklıma
eğriler örülmüş

olmaz denmiş
yasak konmuş

meyvesi
otların arasında kayıp
bir tarla
benimi oyalamış durmuş

tek tek
temizliyor
otları

kepenkleri açıyor
güneş giriyor
içeri

önce belirginleşiyor
toz taneleri
sonra siliniyor

eskiyenleri
çıkarıyor elden
karaları
ayırıyor

aynı odaya
bambaşka bir gözle bakmak
nasıl olur
izliyor

evimin sokağı
yeni tanıştığım bir semt
şimdi