şairin uykusu geldi
şiiri üstüne örttü
ve düşledi

çocuktu deniz
bir bir sordu
istediğini ve istemediklerini
duydu ondan
beklediğini ve beklemediklerini

güneşliydi hava
yaşam bize
ikinci bir şans vermiş gibi
berrak ve huzur dolu
göğün kafesi

denizle
denize karşı
altına çöküp oturduğumuz
o ağaç
bir incir ağacı

ıssız-
incir ağacı*

bu hikaye hiç bitmedi
hiç başlamadı

herkes bildi
ama kimse sormadı
kimse anla-t-madı

?: rolffimages

*Issız İncir Ağacı – Gökçenur Ç. / İlhamına şükranla

“We were raised as fools”