gündüz kokuyor gece
alev almadan yanan da ne
bu havada bir terslik mi var

yalnızdı
gördü şair
bıraktı geceyi
kokuyu alevi
tuttu ormanın yolunu

emanetti atlar
başkası inansındı

emanetti yüreği
başkası sevsindi

emanetti aklı
sakın!
kimseler almasındı

hayaldi
gördü şair
sevmezdi
kimseydi
ne bilseydi

yalandı
kandı şair
severdi
her şeydi
ne güzeldi

ölmedi
sustu şair
duymazdı
d’uysaydı
ne yapardı