Uzaklara doydum,
Evime
Döndüm..

Hep dışarda,
Hep uzakta sandığım
Mutluluğu
İçimde
Buldum!

Dışarda gördüğüm
Işığa;
Bugün aniden
Rastlayıverdim
İ ç e r d e..

Sordum,
– Sen misin?
diye;
– Evet dedi,
Ta Kendisi!

Önce yandım
aslında;
Çaresizce arandım
Galiba
Yıllarca

Bulunmaz sanıyordum,
“Y o k” sanıyordum

Yok olan,
Benmişim!
V a r olunca
Anladım.

Yine aranacağım;
Yine Y o k,
Yine O l m a z
sanacağım..

Ama bir an
Bile olsa;
Güzeldir ya işte,
Ben de öyle
Tamamım..